Visualizzazioni totali

martedì 14 ottobre 2025

Commemoratio.Renati in memoriam Lo Schiavo. Per aspera ad astra.

 



Nuntio ferali septembre ineunte vix audito viri tam insignis decessus, fulgore repentino percussus, titubare coepi et, si spiritus animum firmum non reddidisset, humum cito procumbere potuissem. Illum virum, cui Renatus Lo Schiavo, notum non per experentiam intimiorem solida amicitia sed per nomen recurrens per tempora et loca, iam praesentem in mente habebam. Eo etenim tempore,quo in commercio fui cum professore Romano,viro peritissimo Sermone Latino loquendi, cui Horatius Bologna, in caelo lycaei classici Drepanensis duo astra refulgebant:unus, cui Maximus Bruno, ductu gravis et in studium magis interius intentus, alter, cui Renatus, hilaris, iucundus, ad multiplicia oblectamenta invenienda aptus et paratus(nam lectio cum discipulis semper iucunda erat et saepius musicis momentis eam comitari cupiebat). Ceterum, Renatus, non minus quam Maximus, in eruditione colenda versatus erat.

 His rebus mihi notis, anno quodam, professore Romano adesentiente, Renatum non pauco tremore et timore quaesivi usque loco suo definito et eum alloqui conatus sum. Illico, transacta feliciter incertitudine et timiditate, maximam in eo ad loquendum inclinationem laetissimam expertus sum. Ei inde dixi akroasim in lycaeo nostro velle instituere praesente professore Romano per viam interretialem. Adsensum suum statim habuit, certiorem me faciens de adventu suo cum  discipulis. Quod fecit. Altera vice instituere volui akroasim in lycaeo suo semper cum professore Romano per viam mediaticam. Hac in occasione professora nostra, nunc  beatissima in vita privata, cum discipulis suis venit et particeps fuit lectionis magistralis professoris Romani Latino Sermone utentis.Etsi perraris occasionibus in Renatum contigit ut inciderem, sine ulteriore accessu assiduo, tamen in re tangere indolem suavissimam et iucundissimam potui. Inclinis ad locutionem sine superbia, amabiliter verbum suum proferebat cum scientia et nitore. Discipuli eum colebant amore et maxima cura eum sequebantur, adeo ut innumeri ritui funerario adfuturi sint lugentes et flentes maximae causa tristitiae.. Memini annos abhinc aliquos akroasim Maximum instituere voluisse de tragoedia Graeca sub aspectu philologico, hac in occasione, cum fuissem primus inter adstantes, locutor a me petivit quam doctrinam scolasticam proferrem et me  pudor ingens(quia mente fingebam alias doctrinas quam suam spernere posse) me impedivit quin animo aperto verum meum confiterer. Non ita me egi cum Renato cum in eum inciderem  occasione akroaseos philosophi cui nome Diegus Fusaro. Eo momento Renatus me certiorem fecit de extensione doctrinarum  vastissima, cui respondi maxima facilitate, sine ullo impedimento psychologico. Si Maximus se naturaliter imponebat, e contrario Renatus se sponte proponebat sine parenthesi intermissoria. Plus: tam Musas diligebat, ut, assecla Euterpes cultus, discipulos duceret ad musicam aestimandam(ni fallor, ipse musicus fuit), et,  amor pius ut in rem verteret,quoque fere anno modos musicos cum discipulis conficiebat pro institutione sua(pluralia instrumenta ad musicam apta vidi die qua fui in lycaeo suo). Cum Animus delicatus ei esset, se moribus optimis  gerere scivit cum mulieribus, quas amavit intenso ardore (minime stupui die quadam eum vidi  nexu intimo cum iam professora apud nos et nunc aliunde praeside, muliere pulcherrima et optima indole). Mos paganorum in hoc consistit:ne credant aeternam psychen putant spiritum redire ad fontem(Seneca ad Lucilium). Non omnis morietur:certissime in recordatione et memoria(de qua  dubium res humanae inducunt), at spes anteponatur fore ut Renatus acceptus sit in astris totus et ibi considat cum deis. Postrema notatio addenda pro Maximo est. Antequam conclave intrarem ubi akroasim expleret de tragedia Graeca ipse in via mihi qui ignotus ei erat confessus est visu laborare, oculos suos lecturam consequenter sequi non posse nisi per computatrum. Quod monstrat humanitatem suam. Eodem modo Renatus sine intermissione principia humanae vitae ostentavit et vixit:humanitatem, urbanitatem, suavitatem.'Gentilis' fuit vir:vixit secundum Maiorum morem.
 
Prof. Gioacchino Grupposo. 

Nessun commento:

Posta un commento